Ten artykuł zajął I miejsce w plebiscycie na najlepszy artykuł 2014. Gratulujemy! |
Ten artykuł zajął I miejsce w plebiscycie na najlepszy artykuł 2015. Gratulujemy! |
Ten artykuł otrzymał medal, więc na pewno jest bardzo fajny. |
- W co chciecie dziś zagrać?
- W nogę, trenerze!
- OK, to przyniosę piłkę do kosza
Wuefista-sadysta
Wychowanie fizyczne, w skrócie WF – przedmiot serwowany uczniom i studentom w ramach polityki równomiernego rozwoju umysłu i ciała. W rzeczywistości odbierany skrajnie różnie - albo jako ten ulubiony, albo wręcz przeciwnie, znienawidzony.
Teoria[]
Uczniowie poprzez zajęcia WF-u rozwijają się fizycznie, nabierają nowych zdolności oraz uczą się postawy fair play i - w grach zespołowych - współpracy. Rozwijają się także elementy myślenia strategicznego - począwszy od taktyki podczas gry w nogę do rozłożenia sił podczas zaliczeniowego biegu na długi dystans.
Praktyka[]
Macie piłkę, pokopcie sobie
Brutalna wuefowa rzeczywistość
W praktyce uczniowie i tak dostają piłkę do ręki/nogi/siatki/kosza (w zależności od tego, co akurat jest dostępne i na co ochotę ma wuefista), dzielą się na kilka drużyn tak, aby nie było za dużego tłoku i grają. Tak mija 45 minut albo i półtorej godziny, jeśli grupa ma w planie dwie lekcje pod rząd.
Pod wpływem selekcji naturalnej klasa dzieli się na dwie grupy - tych silniejszych fizycznie i resztę, na którą składają się kujony i inne grubasy. Pierwsi grają, drudzy nawet gdyby chcieli pograć, to i tak nie dostaną piłki, więc ustawią się gdzieś na obronie, w rogu boiska albo gdziekolwiek, gdzie nie będą zawadzać. Natomiast wśród dziewczyn podział jest zgoła inny - na te, które ruszą do centrum handlowego i nieliczne, które postanowią się jednak przebrać i pogadać na sali. Faktycznie ćwiczące wyjątki to ewenementy na skalę szkoły.
Nauczyciel[]
Standardowy wuefista odróżnia się od pozostałych nauczycieli dużo lepszym kontaktem ze swoimi uczniami. Wynika to nie tylko z racji nauczanego przedmiotu, ale często też spojrzenia na świat - w końcu na AWF idą często ludzie, którzy sami w młodości chodzili do szkoły tylko dla WF-ów. Wielu dyrektorów nie zgadza się na przyznawanie wychowawstwa wuefistom, bo to ich najłatwiej przekonać, żeby sami wypisywali fałszywe usprawiedliwienia swoim podopiecznym. Ponadto wuefiści często pełnią rolę tych, którzy pilnują klasy podczas nieobecności innych nauczycieli.
Repertuar[]
Wuefiści mają w podstawie programowej zapisane, że muszą przeprowadzić z uczniami kilka testów sprawnościowych. Większość z nich bierze się z zestawu lekkoatletycznego - bieg sprinterski, średni, długi... Dokładne dystanse zależą od zaplecza szkoły. Z reguły bieg długi jest zastępowany przez dystans 800 albo 1000 metrów, który etiopscy rówieśnicy naszych uczniów biegają na rozgrzewkę. Do tego dochodzi jakiś skok w dal z rozbiegu i z miejsca, rzadziej skok wzwyż, ewentualnie rzut piłką lekarską albo palantową.
Mając już z czego wystawić oceny, przeciętny nauczyciel WF-u pozwala pograć sobie w coś wedle uznania. W podstawówkach zdarza się jeszcze, że przyłączy się do gry. Od gimnazjum w górę okazuje się jednak, że uczniowie przerastają mistrza, więc wuefiści wolą sobie poczytać w tym czasie gazetę albo porozmawiać o sensie życia z grubym kujonem, który akurat siedzi na rezerwie.
Do tego czasem (w zależności od budżetu i wyposażenia szkoły) dochodzą zajęcia typowo rekreacyjne. Z reguły inwencja kończy się na wysłaniu uczniów na basen, przykazaniu im przepłynięcia niemożliwej liczby długości, a potem już macie czas wolny. Czasem jednak zdarzają się przypadki organizowaniu w ramach WF-ów regularnej gry w tenisa, wizyt na siłowni albo nawet na kręgielni. Oczywiście wszystko za dodatkową opłatą.
Typy szkół: przedszkole • szkoła podstawowa • gimnazjum • liceum • technikum • zasadnicza szkoła zawodowa |