Skocznia narciarska

Ten artykuł otrzymał medal, więc na pewno jest bardzo fajny.

Holmenkollbakken — Skocznia, jaka jest, każy widzi

Daiki_Ito_-_upadek_na_rozbiegu — Daiki Ito - upadek na rozbiegu

Nieprawidłowe zastosowanie skoczni narciarskiej

Skocznia narciarska – budowla niezbędna do uprawiania skoków narciarskich. Ze względu na wymaganą pochyłość zazwyczaj budowana w górach, ale nie zawsze.

Skocznie występują w zasadzie na całej półkuli północnej, jednak największe ich zagęszczenie to niewątpliwie Europa.

Budowa skoczni[]

Belka startowa - deska, na której zawodnik siada w celu rozpoczęcia skoku. Można zamieszczać ją na różnych stopniach w zależności od warunków atmosferycznych i klasy rozgrywek. Przestawiając ją w trakcie zawodów można fajnie powkurzać zawodników i kibiców. Po zakończeniu zawodów belkę należy schować, aby nikt jej nie ukradł.
Najazd - tutaj skoczek rozpędza się zjeżdżając w takiej zabawnej pozycji.
Próg - miejsce, gdzie kończy się najazd i skoczek jest zmuszony do oderwania się od ziemi (choćby nie chciał). To właśnie tutaj w większości rozgrywają się losy skoku (złe wybicie często równa się oklepaniu buli).
Bula - fragment zeskoku znajdujący się blisko progu, nad którym skoczek powinien przelecieć. Wylądowanie tam jest dla zawodnika czymś upokarzającym.
Zeskok - część skoczni służąca do lądowania. Znajduje się tam dużo różnych kresek, z czego dwie (punkt K i HS) są czerwone i wyraźne (jeśli nie pada akurat gęsty śnieg).
Odjazd - ta część na samym dole, gdzie skoczek hamuje, odpina narty i - w zależności od długości oddanego skoku - okazuje dziką radość lub kręci głową.

Rodzaje skoczni[]

Kupka śniegu usypana na stoku - najmniejszy i najtańszy w budowie rodzaj skoczni. Obiekty (?) tego typu budowane są zazwyczaj przez dzieci lub zafascynowaną skokami młodzież, aby następnie skakać tam na biegówkach lub zjazdówkach na imponującą odległość półtora metra.
Skocznie małe i średnie - o punkcie K do 70. metra. Przeznaczone dla początkujących skoczków i czasami dla amatorów-kaskaderów.
Normalne - o punkcie K na dziewięćdziesiątym metrze (lub coś koło tego). Na tego typu skoczniach rozgrywane są już imprezy rangi mistrzowskiej (mistrzostwa świata i igrzyska olimpijskie). Niestety, z niewiadomych przyczyn FIS regularnie zapomina o istnieniu tego typu skoczni przy planowaniu Pucharu Świata.
Duże - te, które mają punkt K w okolicach 120. metra. Rozgrywa się na nich 80% oficjalnych zawodów.
Mamucie - te wielkie, na których lata się daleeeeekooo. Jest ich tylko kilka na świecie. Tak swoją drogą ciekawe, kto wymyślił tą nazwę.

Alternatywne zastosowanie[]

Oprócz skakania na nartach skocznia nie nadaje się w zasadzie do niczego innego. Może ona stanowić jedynie ładne tło do robienia sobie słit fotek (do normalnych zdjęć zresztą też). Ze względu na dużą pochyłość nie da się ze skoczni zrobić bazaru, w odróżnieniu od niektórych stadionów piłkarskich.