Reprezentacja Norwegii w skokach narciarskich

Reprezentacja Norwegii w skokach narciarskich – zespół niezłych skoczków narciarskich z Norwegii (chociaż Pucharów Narodów zdobyli w sumie nie za dużo, bo 6 w 34 edycjach). Norwegowie mają często fajne, długie nazwiska, które utrudniają życie komentatorom.

Norwegowie są szczególnie dobrzy na mamutach. Prawdopodobnie dlatego zbudowali sobie największą skocznię świata w Vikersund (a może zrobili to po prostu dla szpanu). W 2011 roku najbardziej kozaczył tam Johan Remen Evensen, który pobił tam rekord świata, ale ostatecznie wygrał tylko pół konkursu, bo resztę zgarnął Greguś z Austrii. Natomiast w 2015 Fannemel ustanowił na tym samym obiekcie kolejny rekord świata poprawiając ustanowiony w tym samym roku rekord Petera Prevca (nawet w kategorii rekordu świata Prevc musiał zająć drugie miejsce)

Najlepsi obecnie zawodnicy

• Anders Fannemel – jedna z nadziei norweskich skoków. Problem w tym, że nie stawał na podium w indywidualnych konkursach Mistrzostw Świata Juniorów (i nie stanie, bo jest już za stary).
• Johann Andre Forfang – potrafi on skakać bardzo dobrze, ale często robi to tylko w jednej serii, a w drugiej zawala skok.
• Daniel Andre Tande – mógł wygrać Turniej Czterech Skoczni, ale wiązania zrobiły mi psikusa. Powetował to sobie w Mistrzostwach Świata w Lotach.
• Andreas Stjernen – musiał wygrać konkurs, aby trener go zauważył i dał do drużyny. Życie w norweskiej kadrze nie jest łatwe.
• Robert Johansson – jest znany ze swoich wąsów i tego, że przez chwilę był rekordzistą świata.
• Tom Hilde – potrafi w jednym sezonie być w dziesiątce, a w następnym ledwo punktować. Obecnie musi skakać w Pucharze Kontynentalnym, bo nie ma na niego miejsca.
• Kenneth Gangnes – mógłby już wiele osiągnąć, ale ma problemy z kolanami. Obecnie leczy kontuzje i szykuje wielki powrót.

Dawni zawodnicy

• Johan Remen Evensen – był dobry tylko na Vikersund. Tak to go wkurzało, że postanowił zakończyć karierę
• Roar Ljøkelsøy – jeden z bardziej utytułowanych skoczków. Niestety z tego powodu sprawiał problemy komentatorom, którzy nie mogli wypowiedzieć jego nazwiska
• Bjørn Einar Romøren – były rekordzista skoczni w Planicy i były całkiem dobry skoczek. Jednak stał się potrzebny tylko do szkolenia młodych zawodników i się załamał, więc karierę skończył. Tuż przed końcem kariery wrócił na parę konkursów do Pucharu Świata, nawet nieźle mu szło.
• Anders Bardal – po 10 latach prób osiągnięcia czegoś w skokach (nie licząc medali drużynowych i brązu olimpijskiego w Vikersund) wygrał Puchar Świata. Potem nawet utrzymał formę i odszedł na emeryturę w niezłym stylu.
• Rune Velta – jedyny w historii mistrz świata, który sezon później musi startować w Pucharze Kontynentalnym. Jest też jednym z nielicznych zdobywców tego wspaniałego tytułu, który w Pucharze Świata nigdy nie wygrał. Sfrustowany swoim spadkiem formy zakończył karierę.