Daiki Ito - upadek na rozbiegu
Przykład zawodnika, który nie powinien startować w Pucharze Świata
Frank Loeffler 45m - Innsbruck K108 2001 - dangerous crash
Inny przykład zawodnika z wyżej wymienionej kategorii
Puchar Świata w skokach narciarskich – karuzela trwająca od końca listopada do marca. Zwykle zaczynał się w Kuusamo na Rukatunturi (obecnie jednak byle gdzie), a kończy na Letalnicy w Planicy[1]. Zwycięzca zdobywa Kryształową Kulę oraz rzeszę kandydatek na żonę. Puchar ma swój letni odpowiednik zwany Letnim GP. Istnieje też w pewnym sensie jego zaplecze, czyli Puchar Kontynentalny w skokach narciarskich[2]
Części sezonu Pucharu Świata[]
- Początek – kilka pierwszych konkursów, w których nikt nie walczy na poważnie. Niektórzy, zamiast startować, wypoczywają w swojej rezydencji w Monako. Jednak najlepszy z tego okresu często zdobywa cenną przewagę na resztę sezonu.
- Turniej Czterech Skoczni – cykl walki na czterech skoczniach (po dwóch w Niemczech i Austrii). Zawody odbywają się systemem KO, a do klasyfikacji turnieju brane są łączne noty z obu serii. Mimo częstotliwości 4 zawodów w półtora tygodnia, każdy musi tam startować, bo zwycięstwo tam to wieczna sława oraz duża kwota we frankach.
- Odpoczynek po TCS – zawodnicy odpoczywają po ciężkim cyklu. Na ironię, wysyłani są wtedy do dalekiego Sapporo w Japonii, a w następnym tygodniu jadą do Zakopanego oraz Wisły po polskich drogach na zawody[3]. W sezonie 2017/18 odpuścili jednak tej katorgi skoczkom, w Wiśle zorganizowano pierwsze zawody sezonu, a Sapporo wyrzucono z kalendarza[4]. Czasami jest tam też Bad Mittendorf. Zajmuje wtedy pierwsze miejsce za TCS, a więc Austria ma zawody w trzech miejscowościach pod rząd[5]
- Niemieckie tournée – po Polsce było pięć zawodów u naszych zachodnich sąsiadów[6]. Odbywały się one w formie turnieju drużyn, w którym większość zawodów jest indywidualnych. Podobno liczyły się wtedy wyniki dwóch najlepszych, czy coś. Nikt na to nie jechał, bo były to ostatnie zawody przed mistrzostwami świata lub igrzyskami. Dlatego od sezonu 2013/14 tego nie ma. W zamian Niemcy dostali rozpoczęcie sezonu, gdzie dwie godziny czekano na rozpoczęcie konkursu, a w tym okresie mają w zależności od sezonu jeden lub dwa normalne weekendy.
- Finlandia – najkrótsza część sezonu. Składa się ona obecnie jedynie z 1 indywidualnego i 1 drużynowego konkursu w Lahti.
- Raw Air – nowy norweski wynalazek, który jest bardziej wykańczający od Turnieju Czterech Skoczni. Do klasyfikacji turnieju brane są łączne noty z kwalifikacji, konkursów drużynowych oraz konkursów indywidualnych[7]. Z tego powodu chcący osiągnąć dobry wynik w Raw Air nie mają dnia odpoczynku, ponieważ codziennie odbywa się jedna z trzech wymienionych rywalizacji.
W praktyce jednak nie opłaca się to, bo główną wygraną w Raw Air jest talerz[8]. - Wielki koniec – sezon się kończy i odbywają się ostatnie zawody. Tradycyjnie są one w Planicy, gdzie odbywają się trzy ostatnie zawody. Pierwsze są normalne, ale w drugich pojawia się tylko najlepsza 30[9], a trzecie to drużynówka. To tam wydawana jest Kryształowa Kula.
Jak się tam dostać[]
- dać Pertille łapówkę;
- dać trenerowi łapówkę;
- błagać powyższych na kolanach;
- mieć ojca w zarządzie Pucharu Świata (przykładem jest Jurij Tepes) lub po prostu być synem aktualnego trenera (jak np. Tonio Tajner);
- albo po prostu mieć talent i być w czołówce Pucharu Kontynentalnego[10].
Przypisy
- ↑ Ładny rym mi wyszedł, co nie?
- ↑ Odbywający się jednak nie tylko w Europie.
- ↑ Chyba, że mają prywatne odrzutowce i nie muszą robić sobie kursu z Warszawy lub Krakowa.
- ↑ Nie ma to jak Puchar Świata, który w całości odbywa się na jednym kontynencie.
- ↑ Hofer zachęca urokami Austrii, do zmienienia narodowości, którą musisz oglądać przez dwa tygodnie. W końcu, nie ma sensu po drodze, trenować w innych krajach.
- ↑ Jakby im w TCS było mało.
- ↑ Mogli jeszcze serie próbne wziąć...
- ↑ A 60 tysięcy euro to co, piechotą chodzi?
- ↑ Pozostali, widocznie nie mogą godnie kończyć sezonu.
- ↑ Eee, opcja dla frajerów.
