|
Ten artykuł otrzymał medal, więc na pewno jest bardzo fajny. |
Flaga kraju
Polandia Południowa (niekiedy określana także jako Śródlesie) – kraj leżący w północnej Polonii, mający stolicę w Czerngradzie. Graniczy od północy z Polandią, od północnego wschodu ze Wschodnim Brzegiem Vislawii, od wschodu z Czerwoną Krusią, od południa z Ladią, od południowego zachodu z Wielkokrainą, od zachodu z Mhaumbą i od północnego zachodu z Rawą. W kraju od ponad 80 lat rządzi jedna partia, której aktualnie przewodzi Artis Tischler.
Historia[]
Po rozpadzie Śródlesia w -484 roku wśród wielu mieszkańców tych rejonów w dalszym ciągu silna była tożsamość narodowa. Szczególnie mocno skierowana ona była przeciwko Polandii, która zagarnęła większość terytorium kraju. W -399 roku od Rawy uwolnił się Wschodni Brzeg Vislawii, w którym także większość (ok. 60%) stanowili ludzie o narodowości śródleskiej. Polandii udało się ochronić przed ruchami separatystycznymi, przyznając tej nacji spore przywileje.
Śródlesianie, którzy stanowili około połowę ludności Polandii, mieli zawsze silną reprezentację w parlamencie. Ich sytuacja pogorszyła się znacząco po wyborach w -132 i -127 roku, kiedy większość w parlamencie uzyskiwały nacjonalistyczne ugrupowania Polandczyków. Kiedy protesty nie przyniosły efektów, 12 maja -126 Polandia Południowa rozpoczęła powstanie. Trwało ono blisko 2 lata i zakończyło się uznaniem niepodległości Polandii Południowej. Kraj miał początkowo przyjąć dawną nazwę, zgody na to nie wyraziła jednak rada Wolnego Miasta Kundrok, które w przeszłości było stolicą Śródlesia, a później Polandii.
Nowoutworzone państwo składało się prawie w całości z ludzi o narodowości śródleskiej (95%). Po pierwszych wyborach w -123 roku władzę przejęły nacjonalistyczne ugrupowania ultraprawicowe. Ten rząd przetrwał przez kolejne kadencje do -88 roku, kiedy kraj zdziesiątkowała epidemia laksu. Wówczas do głosu doszli liberałowie. Kilka kolejnych rządów charakteryzowało się minimalną większością w parlamencie i wyraźną polaryzacją społeczeństwa.
W -48 roku po raz pierwszy do parlamentu dostała się Faszystowska Partia Śródlesia, która uzyskała 9 mandatów. Wybory natomiast wygrała centrolewica. Kolejny długotrwały kryzys sprawił, że społeczeństwo obróciło się ku radykałom. Przywódca partii faszystowskiej, Peol Hitlevic, dzięki konkretnemu programowi i porywającym przemówieniom, doprowadził swoją partię do fantastycznego wyniku 51,39% już w -43 roku, co przełożyło się na 177 mandatów w 300-osobowym parlamencie. Sam Hitlevic natomiast wygrał wybory prezydenckie już w pierwszej turze (54,86%). Po 5 latach rządów i kolejnych wyborach przyszedł kolejny sukces - wynik 66,32% (248 mandatów). Tym razem przywódca partii mianował premierem samego siebie, co dawało faszystom praktycznie nieograniczoną władzę. Po upłynięciu w -35 roku 8-letniej kadencji Hitlevica na stanowisku prezydenta urząd ten został usunięty. Kolejne wybory faszyści wygrywali z jeszcze lepszymi wynikami i cieszyli się autentycznym poparciem społeczeństwa.
Po śmierci Hitlevica w -9 roku władzę przejął jego następca, Harris Halter. Błyskawicznie wyczyścił on parlament, delegalizując partie opozycyjne. W latach 11-13 wykorzystał on problemy najważniejszych państw świata z komunistycznymi Republiką Radziecką i Edonią i zmusił do emigracji lub wymordował blisko 600 tysięcy osób narodowości innej niż śródleska. Stworzył także organizację Wolne Południe, która zajmowała się wymuszaniem poparcia dla rządu siłą. Z czasem jej działania wyszły także poza obszar kraju - między innymi z pomocą wojska zajęło ono w 13 roku Wolne Miasto Kundrok istniejące od -124. Jest ono także odpowiedzialne m. in. za spalenie siedziby Dalaria Radio w 22 roku czy wybuch bomby na dworcu kolejowym w Santa Phe w 41.
Związki z innymi krajami[]
Przez długi czas podejrzewano Polandię Południową o współpracę technologiczną i wojskową z innym państwem totalitarnym, jakim jest Republika Radziecka. Potwierdziło się to w 41 roku, kiedy Śródlesie przyłączyło się do wojny radziecko-wielkokraińskiej po stronie komunistów. Ponadto kraj ten traktuje niektóre terytoria autonomiczne, jak Garemię i Nadhale w Państwie Cracov jako osobne byty polityczne i utrzymuje z nimi stosunki dyplomatyczne.
Ludność[]
W Polandii Południowej mieszka około 7 milionów ludzi, skupionych głównie w miastach. Największe z nich to Kundrok (700 tysięcy) i Czerngrad (600 tysięcy). Zgodnie z oficjalnymi danymi, wszyscy mieszkańcy mają pochodzenie i obywatelstwo śródleskie, choć ten fakt jest niejednokrotnie podawany w wątpliwość. Obcokrajowcy mogą wjechać do Polandii Południowej wyłącznie po otrzymaniu absurdalnie drogich wiz (koszt sięga nawet 100 koso za dobę). Muszą oni także codziennie stawiać się na komendzie policji i rozliczać się ze wszelkich swoich działań.
Klimat[]
Północno-wschodnia i zachodnia część kraju pokryte są wilgotnymi lasami równikowymi, co sprawia, że gęstość zamieszkania jest tam niemal bliska zeru. Na pozostałym obszarze wyróżnia się dwie pory roku - suchą i deszczową. Teren ten jest pokryty rozległymi sawannami.
Ciekawostka[]
Polandia Południowa jest jedynym krajem, który nie uznał liczenia czasu od przybycia na Aimeiz statku Apollo π. W związku z tym, zgodnie z dawnym kalendarzem liczonym od założenia Lingurii, w kraju jest teraz rok 2062. W ten sposób datowane są także dokumenty wysyłane do innych państw.