Fikcja:Martin Fenter

Martin Fenter (ur. 25 w Lokuszu) - cracovski rollskoczek.

Życie prywatne

Starszym bratem Martina jest inny rollskoczek, Emmanuel Fenter (ur. 22). Martin jest kawalerem.

Biografia

Martin rozpoczął treningi w wieku 4 lat. Przez pierwsze dwa lata trenował kombinację cracovską, jednak okazało się, że dużo lepiej radzi sobie w rollskokach - więc ostatecznie przerzucił się na ten sport. Na tle rówieśników świetnie radził sobie na arenie krajowej, długo jednak nie występował w konkursach międzynarodowych. W 37 roku zadebiutował w zawodach Drugiej Dywizji w Wykopanem. Zajął w nich 8. i 6. miejsce i tydzień później startował już w Pierwszej Dywizji. Tutaj nie prezentował się już aż tak dobrze, zajmując tylko kilkukrotnie punktowane lokaty. Nie zakwalifikował się do kadry na Mistrzostwa Świata U-14.

W roku 38 prezentował się nieco lepiej, aczkolwiek ponownie nie imponował. Regularnie zdobywał już punkty, a najlepsze miejsce, jakie zajął, to 5. w Mande (PW-61). Otrzymał szansę debiutu w Pucharze Świata w zawodach w Wykopanem. Zaprezentował się jednak dość przeciętnie, zajmując 47. i 67. lokatę. Wystąpił za to na Mistrzostwach Świata U-14, gdzie był 9. Podobnie prezentował się w sezonie 39. Udało mu się jednak zająć miejsca na podium - w Nyemuarden (PW-58) był drugi, a w Maerentanie (PW-77) - trzeci. Ponownie nie zapunktował w domowych zawodach PŚ - zajął 49. i 45. miejsce. Został za to brązowym medalistą MŚ U-14.

Rok 40 rozpoczął o wiele lepiej, od trzech zwycięstw w trzech pierwszych konkursach. Później nie wypadał już z piątki i został powołany do pierwszej drużyny na zawody w Koosao (PW-65), gdzie zajął 14. i 7. lokatę. Nie pojechał mimo tego na Mistrzostwa Świata. Później prezentował się równie dobrze, i, co najważniejsze, regularnie. Najgorszy wynik zanotował w Møntebørgu (PW-80), gdzie był 17. Najlepszy w Turnieju Kruskim - zajął świetne, piąte miejsce. Cały sezon zakończył na 15. pozycji w PŚ, z 587 punktami na koncie.

Rok 41 Martin zaczął już jako członek kadry A. Po świetnym wejściu do światowej czołówki początkowo jednak trochę rozczarowywał - zdarzały mu się nawet konkursy zakończone w trzeciej dziesiątce. Przełamanie przyszło w Werdlandzie, gdzie udało mu się po raz pierwszy stanąć na podium - był dwukrotnie trzeci. W Porcie Cesar pierwszy raz w karierze wygrał konkurs PŚ. Powtórzył ten wynik w Koosao. Przed mistrzostwami świata był trzeci w klasyfikacji generalnej i do Kormoronu jechał jako faworyt. Ostatecznie zajął czwarte miejsce, przegrywając medal z Kasantarem Kohinem o 0,4 punktu. W drużynie zdobył natomiast srebro. Końcówka sezonu nie była już tak dobra - stanął na podium tylko raz (drugie miejsce w Wykopanem), jednak Martinowi udało się zająć piąte miejsce w klasyfikacji generalnej z rozkładem miejsc na podium 2-1-4.

Niestety w sezonie 42 prezentował się słabo. Zaczął od miejsca piętnastego i nie udało mu się wejść aby razu do pierwszej dziesiątki (najlepsze wynik to 11. miejsce w Efyakakayokull). Wręcz przeciwnie, pojawiały się miejsca nawet poza trzydziestką. Po wywiezieniu z PZBZ ani jednego punktu, został cofnięty do Pierwszej Dywizji, gdzie między innymi wygrał w Port Cesar. Na dodatek nie został powołany na Mistrzostwa Świata. Na pierwsze zawody drugiej części wrócił do Pucharu Świata, ale ciągle prezentował się słabo. Nie udało mu się wejść wyżej niż na miejsce piętnaste, na dodatek ciągle zdarzały mu się konkursy bez punktów. Sezon zakończył na miejscu dwudziestym trzecim.

Sezony 43 i 44 były lekkim postępem, jeśli chodzi o dyspozycję Fentera. Pierwszy z nich zakończył na miejscu 17., zaś drugi na 14. Kilkukrotnie stanął na podium, jednak większość konkursów kończył w drugiej lub trzeciej dziesiątce.